انسان های مرده

یک عالمه پستیّ و انسان های مرده

امشب به تورِ شعر من چیزی نخورده

این حال و روزِ شاعر بی توست حتی

شاعر هم از این بی خدایی زخم خورده

من بی خدا، تو بی خدا، کافی ست پستی

قدری به خود آییم تا دل ها نمرده

این آشنایی از همان اول غلط بود

شاید کسی سهم مرا از عشق برده

من می روم سمت خدا، تو سوی شیطان

تقدیر، دستت را به دست او سپرده

  31/4/92

پی نوشت:

با اقتباس از شعرِ(ساحل نفتی) دوست خوبم "حسین شکیبایی".