یاد سهراب بخیر. . .

مطلبی می خواندم کوچ کلاغ ها، نوشته بود:
"این بار به خاطر سهراب
آب را گل نکنید"

در جوابش می نویسم:

شاید آن روز که سهراب نوشت:
"آب را گل نکنیم. . ."
خبر از زندگیِ سنگی امروز نداشت!
من به سهراب چنین می گویم:
    تو که امروز
      نداری خبری از دلِ جوی!
  یا که از آن همه سرو،
باید اینگونه نوشت:
      سروها خم شده اند،
      جوی ها جاری نیست!
      کوچه ها بی روح است!
       زندگی بی رنگ است
         و زمینی که زمان نیز
                از آن دلتنگ است!!!
  
کو درختان
  که بسازند کلاغان لانه؟!
   و قناری هایی
     که بخوانند
سرود شادی؟!

آه از عصر یخی!
آه!
از این همه درد. . .
یادِ سهراب بخیر. . .

2/5/92